باغ آشنایی

ز دو دیده خون فشانم، ز غمت شب جدایی

چه کنم؟ که هست اینها، گل باغ آشنایی!

همه شب نهاده‌ام سر، چو سگان بر آستانت

که رقیب در نیاید به بهانه‌ی گدایی!

مژه‌ها و چشم‌ یارم، به نظر چنان نماید

که میان سنبلستان چرد آهوی ختایی!

درِ گلسِتان چشمم ز چه رو همیشه بازست؟

به امید آن که شاید تو به چشم من درآیی

سرِ برگِ گل ندارم، به چه رو روم به گلشن؟

که شنیده‌ام ز گل‌ها، همه بوی بی‌وفایی

به کدام مذهبست این؟ به کدام ملّتست این؟

که کُشند عاشقی را، که تو عاشقم چرایی؟!

به طواف کعبه رفتم، به حرم رهم ندادند

که برونِ در چه کردی که درون خانه آیی؟!

در دیر می‌زدم من، که یکی ز در درآمد

که درآ درآ "عراقی" که تو خود حریف مایی!

نوشته های دیگران ()